... en wat praten over kanker zo lastig maakt.
Dat je na je diagnose in een soort achtbaan verdwijnt, is een bekende uitspraak. De overleefmodus gaat aan. Er tolt vanalles door je hoofd waar je geen tijd voor hebt. Alles gaat zo snel, voordat je het weet is er al weer iets anders gebeurd wat je wereld op zijn kop zet. Ondertussen moet je ook nog je omgeving 'meenemen' in wat er met je gebeurt. Want als je niets vertelt, kunnen zij er niet voor je zijn. En als je niet aangeeft wat je nodig hebt, is de kans wel erg groot dat het hen niet lukt de vriend voor je te zijn die ze zouden willen zijn. De diagnose kanker zet bij iedereen het alarm aan, met knipperende lichten. En niet iedereen komt dan zonder ongelukken of geclaxoneer de snelweg af. Dat maakt praten over kanker extra lastig. Zo lastig, dat het je een gevoel van eenzaamheid kan geven. Het blog 'De eenzaamheid van kanker' gaat daar over.
Woorden geven aan kanker
Deze rubriek heeft als doel je te helpen om de juiste woorden te vinden om aan je omgeving uit te leggen hoe het voor je is om kankerpatiënt te zijn. Waardoor het voor hen weer makkelijker wordt om te begrijpen op welke manier ze er voor je kunnen zijn. Omdat dit een website is en geen blog, heb ik mijn best gedaan hier niet alleen mijn perspectief weer te geven, maar verschillende ervaringen en invalshoeken. Een website is immers informatief, dat is wat anders dan een blog. Daarom krijg je per thema steeds weer een andere invalshoek, of een ander voorbeeld. Zodat iedere patiënt zich wel in iets kan herkennen, maar ook meer dan genoeg naast zich neer te leggen heeft omdat hij het juist niet herkent. Op die manier probeer ik je te helpen de uitspraken in deze rubriek naar waarde te wegen. Waar mogelijk koppel ik ervaringen daarbij aan inzichten uit onderzoek. Of aan boeken van 'goeroes' over communicatie en persoonlijke ontwikkeling.
Kritisch en selectief lezen
De inhoud van deze rubriek is vooral 'veel'. Omdat deze rubriek herkenning bieden als doel heeft, krijg je al snel een overload aan informatie. Doe het jezelf dus niet aan om alles in één keer te willen lezen. Gebruik het als naslagwerk. Of zoek op thema als je ergens mee zit. Of alles wat op deze pagina's staat precies de waarheid is? Vast niet. Ik ben niet meer dan een ervaringsdeskundige. En aan N=1 mag je geen conclusies verbinden, zullen wetenschappers terecht zeggen. Maar dat is ook niet het doel van deze rubriek. Ik wil je niet vertellen hoe het is om kankerpatiënt te zijn. Ik wil je alleen maar helpen de woorden te vinden die voor jou blijken te kloppen.
Onuitgesproken sociale taboes
Op deze pagina's vind je dus een heleboel verschillende manieren waarop 'kanker' invloed op jouw leven kan hebben. Het zijn onderwerpen waar we als kankerpatiënten niet graag bij stilstaan en zeker niet zo makkelijk over praten. Terwijl erover praten juist nodig kan zijn om er minder last van te hebben. Herkennen wat er gebeurt, begrijpen wat je voelt, en oog hebben voor hoe het voor de ander is: het helpt. Niet alleen in het verwerken van wat je zelf overkomt, maar ook in het beschermen en bespreekbaar maken van wat jullie overkomt. Ook aan de kant van de naaste kunnen er zulke taboes zijn. Dingen die ze niet tegen jou, of over jou als patiënt durven zeggen. Ook zijn er taboes die zowel jou, als je omgeving raken. Bijvoorbeeld over wat het met vriendschap doet. Deze pagina's zijn dan ook niet alleen interessant voor kankerpatiënten. Ook als je als naaste meer van 'de impact van kanker' en de reacties van de ander wilt begrijpen zijn deze pagina's relevant.
Eén mooie quote wil ik jullie alvast geven: 'We assume people show love the same way we do. If they don't, we worry it's not there'.
------------------------------------------------------------------
Ruimte voor (zelf)Onderzoek
De pagina's in deze rubriek zijn opgesplitst in twee delen.
In 'Ruimte voor (zelf)onderzoek' volgen denkrichtingen die (nog) minder hard te maken zijn. Op dit moment is het onderzoek naar de sociaal-psychologische verwerking van kanker namelijk nog niet zo ver, dat je zomaar kunt generaliseren, of theorie over een vergelijkbaar onderwerp zonder meer op een kankerpatiënt mag plakken. Het zou mooi zijn als wetenschappers die dit lezen zo misschien tot mooie onderzoeksvragen komen.
{slider title="Work in progress: feedback is welkom" alias="optimaliseren" class="red" open="false"}Ik ben doorlopend bezig deze rubriek te bewerken: ik wil de rubriek graag korter maken en overzichtelijker. Maar tegelijkertijd wil ik hem ook zo objectief mogelijk maken door andere invalshoeken toe te voegen. Die twee doelen bijten elkaar. En daardoor blijf ik er dus ook steeds aan werken. Mocht je een tip hebben hoe dat op te lossen: Feedback is altijd welkom.
{/sliders}
