Als je behandelingen zijn afgelopen en je zonder ziekenhuis verder moet, is het lastig de draad van je leven weer op te pakken. Al helemaal als je omgeving ervan uitgaat dat je 'beter' bent, omdat je behandelingen zijn afgelopen, of niet meer zichtbaar zijn. Dat is natuurlijk ook wat je zelf van jezelf hoopt of verwacht. Maar de gevolgen van chemo zijn niet meteen uitgewerkt na het laatste infuus. Net zo min als dat de gevolgen van de stress door de diagnose, uitslagen en bijwerkingen meteen zijn uitgewerkt. Vaak ben je nog erg moe en een stuk emotioneler dan je van jezelf gewend bent. Je herstel kost tijd, veel meer tijd dan je lief is. En accepteren dat je veel meer wilt dan je kunt is moeilijk. Helemaal als je niet weet hoe lang dat zo blijft en je bang bent dat het nooit meer over gaat.
Het zwarte gat
Het 'zwarte gat na kanker' is een bekend fenomeen. Niet alleen omdat het herstel tegen valt of trager gaat dan je zou willen. Ook omdat je nu ineens weer voor jezelf moet leven, in plaats van voor je ziekte, die met behandelingen en bezoeken aan het ziekenhuis de inhoud van je dag bepaalde. Daarnaast probeer je terug aan te haken bij het leven van je omgeving. Je realiseert je vaak niet dat niet alleen jouw leven heeft stil gestaan, maar dat dat van de anderen ook is doorgegaan. Je begint met bijbenen, maar merkt dat het je niet lukt de achterstand die je ervaart in te halen. Logisch ook, want intussen gaat hun leven ook gewoon nog altijd door, zonder dat ze moe of ziek zijn. Dat iedereen, inclusief jijzelf, verwacht dat je zo snel mogelijk weer meedoet met de rest omdat 'het nu over is' maakt het niet bepaald makkelijker. Onder ogen komen dat 'gewoon meedoen' niet zomaar lukt is pittig. Want helemaal als de ziekte achter je ligt, wil je niet dat 'kanker' nog steeds invloed op je leven heeft.
Zingeving
Een van de andere dingen die je niet van te voren aan ziet komen, is dat je waardering van dingen verandert door kanker. Je bent door de overleefmodus veel meer in het hier en nu gaan leven. De dingen die je altijd automatisch wilde of deed zijn een tijd niet relevant geweest. Bijvoorbeeld de carrière die je altijd voor ogen had. En nu je weer verder kunt met dat carrièrepad weet je helemaal niet zo zeker of dat nog wel is wat je wilt. Wat je belangrijk vindt verandert: kanker maakt je -doordat het de vanzelfsprekendheid wegneemt- bewust van hoe kort het leven kan zijn. Je hebt geen tijd meer om uit te stellen. Het gaat om nu. Je hecht daardoor waarschijnlijk veel meer belang aan of de dingen die je doet wel zinvol zijn. Je zingeving is veranderd, zeggen we dan, of je bent 'waardegerichter gaan leven'. Dat is heel mooi. Maar je leven verandert daar meestal niet even snel in mee. En als je moe bent, zijn dingen waar je niet meer in gelooft, ook meteen een stuk lastiger om vol te houden. Het zwarte gat kan ongewild een stuk dieper worden.
Uitgestelde rouw
Een derde reden waardoor het zwarte gat na kanker voor zoveel mensen realiteit wordt, is doordat je tijdens je ziekte te weinig tijd of ruimte hebt gehad om te verwerken wat er gebeurt. Doordat de nare gebeurtenissen elkaar te snel opvolgden, doordat het te heftig was, of doordat je vooral bezig was met ervoor zorgen dat je ziekte je kinderen niet teveel zou belasten.Je bent niet aan rouwen toegekomen. Als je niet meer door het ziekenhuis geleefd wordt, krijg je ineens ruimte om stil te staan en na te denken. Daardoor komt dat rouwproces vaak alsnog op gang.
{slider title="Meer lezen? Ruimte voor (zelf)Onderzoek" alias="rvo-zelfonderzoek" class="red" open="false"}Spreekt deze invalshoek over omgaan met kanker je aan? Wil je graag nog meer weten, lees dan verder in Ruimte voor (zelf)Onderzoek.Op deze pagina staan denkrichtingen opgenomen die (nog) minder hard te maken zijn, maar wel relevant lijken te zijn.{/sliders}
